Banjo

Banjo (bandżo) – muzyczny instrument strunowy z grupy szarpanych.

Banjo posiada okrągłe pudło rezonansowe przypominające tamburyn. Struny (4-9) rozpięte są wzdłuż gryfu z progami. W banjo 5-strunowym piąta struna – krótsza – traktowana jest jako struna burdonowa i strojona jest od połowy gryfu.

  • banjo 4-strunowe (banjo tenorowe, plectrum banjo);
  • banjo 5-strunowe (banjo bluegrassowe), występujące w dwóch odmianach – z rezonatorem i bez (tzw. openback banjo);
  • banjo 6-strunowe, strojone jak gitara;
  • hybrydy banjo, takie jak: banjola, banjolele (połączenie banjo i ukulele), mandobanjo (banjolina) będące połączeniem banjo i mandoliny;
  • banjo elektryczne.

W niektórych stanach na południu USA jest niemal narodowym instrumentem, pospołu z gitarą rezofoniczną (Dobro) czy skrzypcami ludowymi (ang.: fiddle).

W dwudziestoleciu międzywojennym i po drugiej wojnie światowej w Europie i w Polsce można było spotkać 8-strunową odmianę banjoliny, z krótkim gryfem, strojoną w stroju mandolinowym. Banjolina i banjola były popularne m.in. w kapelach miejskich, jak warszawska Orkiestra z Chmielnej.

Banjo 4-strunowe używane jest w muzyce celtyckiej oraz w tradycyjnym jazzie.

Banjo 5-strunowe jest jednym z głównych instrumentów muzyki bluegrass i muzyki country. Używane jest, zwłaszcza odmiana bez rezonatora (openback), w muzyce folk i muzyce celtyckiej.

Banjo 6-strunowe używane jest w jazzie tradycyjnym i innych stylach muzyki popularnej.

Banjo elektryczne, występujące w różnych odmianach, dzięki przystawkom piezo i wykorzystywaniu m.in. interfejsu MIDI umożliwia uzyskiwanie brzmień zbliżonych do gitary elektrycznej i syntezatorów. Jednym z głównych eksperymentatorów w zakresie nowych brzmień banjo jest Béla Fleck i jego grupa The Flecktones.


Wikimedia Commons ma galerię ilustracji związaną z tematem:
Banjo
Zobacz hasło banjo w Wikisłowniku


Copyright