Lothar Rendulic

Lothar Rendulic
Ilustracja
Lothar Rendulic
Generaloberst Generaloberst
Data i miejsce urodzenia 23 listopada 1887
Wiener Neustadt, Austria
Data i miejsce śmierci 18 stycznia 1971
Eferding, Austria
Przebieg służby
Lata służby Austro-Węgry 1910–1918
Republika Niemieckiej Austrii 1918–1938
III Rzesza 1938–1945
Siły zbrojne Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Armia Austro-Węgier
Roundel of Austria.svg Bundesheer
Balkenkreuz.svg Wehrmacht
Jednostki 14 Dywizja Piechoty (III Rzesza), 52 Dywizja Piechoty (III Rzesza), XXXV Armeekorps, 2 Armia Pancerna (III Rzesza), 20 Armia Górska, Grupa Armii Kurlandia, Grupa Armii Południe, Grupa Armii Północ, Grupa Armii Ostmark
Główne wojny i bitwy I wojna światowa
II wojna światowa
podpis
Odznaczenia
Odznaka Złota Partii (III Rzesza)
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z liśćmi dębu i mieczami Krzyż Żelazny (1813) I Klasy Krzyż Żelazny (1813) II Klasy

Lothar Rendulic (ur. 23 października 1887 w Wiener Neustadt, zm. 18 stycznia 1971 w Eferding w Austrii) – austro-węgierski i niemiecki wojskowy, zbrodniarz hitlerowski, generał z czasów II wojny światowej.

Urodził się w rodzinie chorwackiej (pod nazwiskiem Rendulić). W latach 1907–1910 studiował w Terezjańskiej Akademii Wojskowej, którą ukończył w stopniu podporucznika[1].

W czasie I wojny światowej służył w armii Austro-Węgier, walcząc w Galicji, froncie wschodnim, oraz froncie włoskim. Wojnę ukończył w stopniu kapitana. Po wojnie studiował prawo na Uniwersytecie Wiedeńskim, w 1920 uzyskał stopień naukowy doktora prawa.

Należał do NSDAP od 1932, w latach 1933–1935 pełnił funkcję austriackiego attaché wojskowego w Londynie i Paryżu.

Od 1936 w stanie spoczynku, od 1938 służył w Wehrmachcie, pełnił funkcję szefa sztabu XVII Korpusu Armijnego (m.in. podczas kampanii wrześniowej). 1 grudnia awansowany do stopnia generała majora. W czerwcu 1940 powierzono mu dowodzenie 52 Dywizją Piechoty, z którą walczył w Rosji. Za walki pod Moskwą w zimie 1941/1942 odznaczony w marcu 1942 Krzyżem Rycerskim. 1 listopada został dowodzącym XXXV Korpusu Armijnego, miesiąc później awansowany do stopnia generała piechoty. Wraz ze swym korpusem brał udział w walkach pod Kurskiem i Orłem.

Z początkiem sierpnia 1943 przejął dowodzenie nad 2 Armią Pancerną na Bałkanach, 1 kwietnia 1944 otrzymał awans do stopnia generała pułkownika. Pod koniec czerwca tego roku dowodził 20 Armią Górską cofającą się przez Norwegię. W końcowym okresie wojny dowodził jeszcze kolejno Grupą Armii Północ w Prusach Wschodnich, od marca 1945 Grupą Armii Kurlandia, a od kwietnia Grupą Armii Południe. Dostał się do niewoli amerykańskiej.

Sądzony w procesie norymberskim (proces o mord zakładników) w związku z zarzutami popełnienia zbrodni wojennych w Jugosławii i Laponii. W lutym 1948 skazany na 20 lat więzienia, później wyrok skrócono do 10 lat, ostatecznie został ułaskawiony w 1951. Po zwolnieniu zamieszkał w Austrii.

Odznaczenia, m.in.:

  • Krzyż Żelazny I i II klasy
  • Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (6 marca 1942)
    • z Liśćmi Dębu (15 sierpnia 1943)
    • z Liśćmi Dębu i Mieczami (18 stycznia 1945)

Copyright