Peter Green

Peter Green
Peter Allen Greenbaum
Ilustracja
Peter Green podczas koncertu z Fleetwood Mac
Imię i nazwisko Peter Allen Greenbaum
Data i miejsce urodzenia 29 października 1946
Londyn
Data i miejsce śmierci 25 lipca 2020
Canvey Island
Instrumenty gitara elektryczna, gitara akustyczna, harmonijka ustna, banjo, wiolonczela
Gatunki blues, rock, blues brytyjski, blues rock
Zawód muzyk
Powiązania John Mayall
Współpracownicy
Neil Murray, Cozy Powell
Zespoły
John Mayall and The Bluesbreakers (1965-1967), Fleetwood Mac (1967-1970) (również na krótko w 1971, by zastąpić w trasie koncertowej Jeremy'ego Spencera (Spencer opuścił wcześniej zespół)), Splinter Group (1996-2004)
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Peter Green, właśc. Peter Allen Greenbaum (ur. 29 października 1946 w Londynie, zm. 25 lipca 2020 w Canvey Island[1]) – brytyjski gitarzysta, założyciel i lider grupy Fleetwood Mac. W Bluesbreakers Johna Mayalla zastąpił Erica Claptona.

Podczas grania w John Mayall and The Bluesbreakers poznał basistę Johna McVie i perkusistę Micka Fleetwooda, z którymi w 1967 roku opuścił zespół Johna Mayalla na rzecz założenia własnego zespołu Fleetwood Mac.[2] Dołączył do nich gitarzysta Jeremy Spencer, a krótko po założeniu grupy również i basista Bob Brunning, który zastąpił Johna McVie.[2]

Przez presję sławy w 1969 roku zaczął mieć problemy z narkotykami i zdrowiem psychicznym, co popchnęło napisanie przez niego utworu "Oh Well", w którym wyrzuca swoją złość[2]. Latem 1970 odszedł z Fleetwood Mac[2] i nagrał jeden solowy album. Po dziewięciu latach wrócił do nagrywania płytą "In the Skies" i regularnie wydawał następne do 1984.

W 1996 założył wraz z Neilem Murrayem i Cozym Powellem supergrupę Splinter Group, działającą do 2004 roku.[2] Zespół wydał dwa albumy: akustyczny "Robert Johnson Songbook" z 1998 oraz elektryczny "Clown" z 2001.[2]

W 2003 został sklasyfikowany na 38. miejscu listy 100 najlepszych gitarzystów wszech czasów magazynu „Rolling Stone”[3].

z Splinter Group [2]
  • Robert Johnson Songbook (1998)
  • Clown (2001)
albumy solowe
  • The End of the Game (1970)
  • In the Skies (1979)
  • Little Dreamer (1980)
  • Whatcha Gonna Do? (1981)
  • White Sky (1982)
  • Kolors (1983)
  • A Case for the Blues (1984)
z Fleetwood Mac

Gdy Clapton dołączył do Mayalla, na murze londyńskiego metra pojawił się napis: „Clapton is God”. Po kilku miesiącach podobne napisy głosiły: „God is Green”.

Wraz z grupą Fleetwood Mac nagrał w 1968 roku oryginalną wersję utworu "Black Magic Woman", który zyskał popularność w interpretacji Santany.[2]

Copyright