நியூசிலாந்து நாடாளுமன்றம்

நியூசிலாந்து நாடாளுமன்றம்
New Zealand Parliament
Pāremata Aotearoa
Coat of arms or logo
வகை
வகை ஓரவை
அவைகள் பிரதிநிதிகள் அவை
வரலாறு
நிறுவப்பட்டது 24 மே 1854[1]
தலைமை
முடியாட்சி ஐக்கிய இராச்சியத்தின் இரண்டாம் எலிசபெத்
6 பெப்ரவரி 1952 முதல்
ஆளுநர் பாட்சி ரெட்டி
28 செப்டம்பர் 2016 முதல்
சபாநாயகர் திரெவர் மலார்டு, தொழிற்கட்சி
7 நவம்பர் 2017 முதல்
அவைத் தலைவர் கிறிசு இப்கின்சு, தொழிற்கட்சி
26 அக்டோபர் 2017 முதல்
கட்டமைப்பு
இருக்கைகள் 120
NZ_House_of_Representatives_November_2020_Seat_Map.png
பிரதிநிதிகள் அவை அரசியல் குழுக்கள்
  •      தொழில்
  •      தேசியம்
  •      ஆக்ட்
  •      பசுமை
  •      மாவோரி
தேர்தல்கள்
பிரதிநிதிகள் அவை கடைசித் தேர்தல் 17 அக்டோபர் 2020
பிரதிநிதிகள் அவை அடுத்த தேர்தல் 2023 அல்லது அதற்கு முன்னர்
கூடுமிடம்
Parliament House, Wellington, New Zealand (79).JPG
நாடாளுமன்றக் கட்டடங்கள், வெலிங்டன், நியூசிலாந்து
இணையத்தளம்
www.parliament.nz

நியூசிலாந்து நாடாளுமன்றம் (New Zealand Parliament; மாவோரி மொழி: Pāremata Aotearoa) என்பது நியூசிலாந்தின் சட்டவாக்க அவை ஆகும். இது இது நியூசிலாந்து அரசியையும், நியூசிலாந்து பிரதிநிதிகள் அவையையும் கொண்டது. அரசி பொதுவாகத் தனது ஆளுநரைப் பிரதிநிதியாகக் கொண்டு செயல்படுகிறார்.[2] 1951 இற்கு முன்னர், நியூசிலாந்தின் சட்டவாக்கப் பேரவையாக ஒரு மேலவையும் இருந்தது. நியூசிலாந்து நாடாளுமன்றம் 1854 இல் உருவாக்கப்பட்டது. உலகின் மிகவும் பழமையான இன்றும் தொடர்ந்தியங்கும் ஒரு சட்டவாக்க அவைகளில் ஒன்றாக இது விளங்குகிறது.[3] 1865 முதல் நாடாளுமன்றம் நியூசிலாந்து தலைநகரம் வெலிங்டனில் இருந்து இயங்குகிறது.

நாடாளுமன்றத்தின் பிரதிநிதிகள் அவை பொதுவாக 120 நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களைக் கொண்டிருக்கும். ஆனாலும், சிலவேளைகளில் மேலதிக இடங்களும் ஒதுக்கப்படுகின்றன. 71 உறுப்பினர்கள் தொகுதிகளில் இருந்து நேரடியாகத் தேர்ந்தெடுக்கப்படுகின்றனர். ஏனையோர் கட்சி பெற்ற மொத்த வாக்குகளின் அடிப்படையில் கட்சிப் பட்டியல் உறுப்பினர்களில் இருந்து தேர்ந்தெடுக்கபப்டுகின்றனர். மாவோரி பழங்குடிகளின் பிரதிநிதிகள் 1867 முதல் நாடாளுமன்றத்தில் உறுப்புரிமை கொண்டுள்ளனர். 1893 இல் பெண்கள் வாக்களிக்கும் உரிமையைப் பெற்றனர்.[3] மூன்று ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே நாடாளுமன்றம் கலைக்கப்படலாம் என்றாலும், பொதுவாக மூன்று ஆண்டுகளுக்கு ஒரு முறை நாடாளுமன்றம் கலைக்கப்பட்டு புதிய தேர்தல்கள் நடத்தப்படுகின்றன.

நாடாளுமன்றம் செயலாக்குநருடன் நெருக்கமாகத் தொடர்புடையது. நியூசிலாந்து அரசாங்கம் ஒரு பிரதமர் (அரசுத்தலைவர்) மற்றும் பிற அமைச்சர்களைக் கொண்டுள்ளது. பொறுப்பான அரசாங்கத்தின் கொள்கைக்கு இணங்க, இவர்கள் எப்போதும் பிரதிநிதிகள் அவையிலிருந்து தேர்ந்தெடுக்கப்படுகின்றனர். அதற்காக அவர்கள் பொறுப்புக் கூறப்படுவார்கள்.

சட்டவாக்க செயல்பாட்டில் மன்னரோ (தற்போது ஐக்கிய இராச்சியத்தின் இரண்டாம் எலிசபெத் மகாராணி) அல்லது அவரது பிரதிநிதியான ஆளுநரோ பங்கெடுக்க மாட்டார்கள். அரசியின் இசைவை வழங்குவது என்று அழைக்கப்படும் சபை நிறைவேற்றிய சட்ட முன்வரைவுக்கு ராணியின் ஒப்புதலைத் தருவது, சட்ட முன்வரைவு ஒரு சட்டமாக்கப்படுவதற்கு அவசியமானதாகும்.[2] புதிய நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்கள் தங்கள் உறுப்புரிமையை ஏற்றுக் கொள்வதற்கு முன்னர் மகாராணியின் முடிவை ஏற்றுக் கொள்வதாக சத்தியப்பிரமாணம் செய்ய வேண்டும். இதனால் சட்ட முன்வரைவு தொடர்பான மகாராணியின் முடிவுக்கு நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்கள் மகாராணிக்கு தங்கள் விசுவாசத்தை வெளிப்படுத்தி, அவரது முடிவை ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும்.[4] அதிகாரபூர்வ எதிர்ப்பு என்பது பாரம்பரியமாக மகாராணியின் மாட்சிமை விசுவாச எதிர்ப்பு என்று அழைக்கப்படுகிறது.[5]

மேற்கோள்கள்

  1. ↑ "First sitting, 1854". Ministry for Culture and Heritage (19 August 2014). பார்த்த நாள் 22 February 2019.
  2. ↑ 2.0 2.1 McLean, Gavin (28 September 2016). "Governors and governors-general – Constitutional duties". Te Ara: The Encyclopedia of New Zealand.
  3. ↑ 3.0 3.1 Martin, John E. (17 February 2015). "Parliament". Te Ara: The Encyclopedia of New Zealand.
  4. ↑ Elizabeth II (24 October 1957), Oaths and Declarations Act 1957, 17, Wellington: Queen's Printer for New Zealand, 1 January 2010 அன்று பார்க்கப்பட்டது
  5. ↑ Kaiser, André (2008). "Parliamentary Opposition in Westminster Democracies: Britain, Canada, Australia and New Zealand". The Journal of Legislative Studies 14 (1–2): 20–45. doi:10.1080/13572330801920887. http://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/1357233080192088. பார்த்த நாள்: 1 July 2017. 

மூலம்

Copyright